Kategorie
Blog

Od projektu do montażu: jak realizujemy konstrukcje z drewna klejonego?

Każda konstrukcja drewniana to efekt skomplikowanego procesu budowlanego, w którym uczestniczy wiele osób na różnych etapach. Kluczowym momentem każdej realizacji jest opracowanie projektu. To on wyznacza kierunek działań i decyduje o ostatecznej jakości oraz funkcjonalności konstrukcji.

Kluczowe elementy dobrego projektu

Dobry projekt konstrukcji drewnianej to projekt optymalny, który spełnia kilka kluczowych warunków:

  • Zgodność – musi odpowiadać warunkom zabudowy, miejscowemu planowi zagospodarowania przestrzennego oraz wytycznym urbanistycznym.
  • Funkcjonalność – konstrukcja powinna w pełni spełniać swoje przeznaczenie.
  • Estetyka – obiekt powinien wpisywać się w aktualne kanony architektoniczne i wizualne.
  • Wytrzymałość – musi być zaprojektowana zgodnie z obowiązującymi normami i przepisami budowlanymi przez osobę uprawnioną do projektowania danej konstrukcji.
  • Montaż – rozwiązania powinny być przemyślane pod kątem montażu. Im bardziej sprefabrykowana konstrukcja, tym szybszy i bardziej ekonomiczny montaż.
  • Transport – należy uwzględnić możliwości transportowe i dostosować gabaryty elementów, aby ich dostawa na budowę była możliwa.
  • Ekonomia – projekt powinien łączyć estetykę i funkcjonalność z optymalizacją kosztów dla Inwestora.

Przechodzimy do realizacji – wybór dostawców i materiałów

Po zakończeniu etapu projektowego czas na budowę. Pierwszym krokiem jest przygotowanie i wybór dostawców materiałów, przy czym kluczowa jest ich optymalizacja pod kątem:

  • Jakości drewna oraz materiałów potrzebnych do montażu.
  • Kosztów w odniesieniu do jakości i budżetu inwestycji.
  • Terminów dostawy materiałów.
  • Odległości producenta od miejsca budowy.

Jakie materiały zamawiamy?

Konstrukcję drewnianą, w tym:

  • skomplikowane dźwigary o różnej krzywiźnie i geometrii, produkowane przez nielicznych producentów dysponujących odpowiednimi maszynami,
  • drewniane elementy proste, dla których wybór dostawców jest znacznie większy – zarówno w kraju, jak i za granicą.

Konstrukcję stalową, obejmującą:

  • okucia stalowe i elementy węzłowe,
  • stężenia z prętów stalowych zapewniające stabilność konstrukcji,
  • komplet łączników: śruby, wkręty, gwoździe oraz specjalistyczne łączniki ciesielskie dostosowane do konstrukcji drewnianych.

Przygotowanie budowy i logistyka montażu

Następnie przystępujemy do przygotowań na placu budowy. Kluczowe decyzje obejmują:

  1. Wybór ekipy montażowej – doświadczeni specjaliści zapewnią sprawny i terminowy montaż.
  2. Logistykę dostaw i sprzętu, w tym:
    • Transport elementów – niektóre konstrukcje wymagają transportu ponadnormatywnego.
    • Dobór dźwigów i podnośników do pracy na wysokości.
  3. Weryfikację warunków na budowie, takich jak:
    • Gotowość frontu robót na budowie do rozpoczęcia montażu.
    • Lokalizację i stan techniczny konstrukcji podpierającej elementy drewniane, np. fundamentów, słupów żelbetowych lub stalowych.
    • Drogi dojazdowe i możliwości techniczne ustawienia dźwigów na placu budowy.
    • Zaplecze budowy – dostępność prądu i wody.

Ryzyko i nieprzewidziane sytuacje

Przygotowanie to klucz do sprawnego montażu, jednak pewnego ryzyka nie da się całkowicie wyeliminować. Mogą to być zarówno sytuacje losowe, jak choroby, wojny czy kataklizmy, jak i bardziej przyziemne przeszkody, np. pogoda. Nawet upał, śnieg czy deszcz mogą opóźnić montaż, jednak największym zagrożeniem dla pracy montażystów jest wiatr.

Przy montażu konstrukcji drewnianych, gdzie konieczna jest praca na wysokości i użycie dźwigów, wiatr przekraczający 10 m/s stanowi zagrożenie i może wymusić przerwanie prac.

Odbiór końcowy

Po zakończeniu montażu zapraszamy kierownika budowy oraz inspektora nadzoru na odbiór końcowy i podpisanie protokołu zakończenia prac montażowych.

Budowa to „żywy organizm”, w którym codziennie pojawiają się nowe wyzwania. Dlatego kluczowe znaczenie ma:

  • Dobrze opracowany plan,
  • Porządek w dokumentacji technicznej i warsztatowej,
  • Umiejętność przewidywania potencjalnych przeszkód.

To właśnie te elementy pomagają nam w sprawnej realizacji inwestycji – i to za nie odpowiadam w firmie Modulam.

Martyna Mroczkowska

Koordynator budów 

Kategorie
Blog

Klejone konstrukcje drewniane: Polska na tle europejskich gigantów – Niemiec i Austrii

Jeszcze sto lat temu nikt nie przypuszczał, że drewno klejone stanie się jednym z kluczowych materiałów budowlanych XXI wieku. A jednak – historia pokazuje, że innowacja i potrzeba ekologicznych rozwiązań napędzają rozwój tej technologii. Jak wyglądały początki? Jak dziś kształtują się trendy na rynku europejskim i gdzie w tym wszystkim znajduje się Polska?

Historia powstania i rozwoju drewna klejonego warstwowo

Drewno klejone warstwowo zawdzięcza swój rozwój niemieckiemu wynalazcy Otto Hetzerowi, który w 1906 roku opatentował technologię giętych belek warstwowych. Choć było to coś nowego i zaskakującego, materiał ten przez dziesięciolecia pozostawał niszowym rozwiązaniem.

Przełom nastąpił dopiero w drugiej połowie XX wieku. W Niemczech w latach 60. produkcja drewna klejonego wynosiła 10 tys. m³ rocznie, jednak w 1990 roku wzrosła już do 300 tys. m³. Wprowadzenie maszynowej gradacji tarcicy w 1996 roku umożliwiło dalszy rozwój, a w 1998 roku konsumpcja wyniosła 800 tys. m³. Na początku XXI wieku rynek niemiecki przekroczył 1 milion m³ rocznie, a drewno klejone stało się standardem w nowoczesnym budownictwie.

Niemcy i Austria odegrały kluczową rolę w jego popularyzacji, rozwijając zarówno technologię produkcji, jak i zastosowanie prefabrykacji. Stabilizacja rynku w tych krajach sprawiła, że obecnie jego rozwój koncentruje się na wschodzących gospodarkach, takich jak Polska.

Polska – młody, ale dynamicznie rozwijający się rynek

Polska zaczęła swoją przygodę z drewnem klejonym stosunkowo późno. Pierwsze poważne kroki w tej dziedzinie podjęto po 2000 roku, a dopiero po 2015 roku pojawiły się pierwsze magazyny belek typowych. Oznacza to blisko 40-letnie opóźnienie w stosunku do Niemiec, jednak Polska obecnie nadrabia ten dystans w błyskawicznym tempie.

Rośnie liczba zakładów produkcyjnych i projektów opartych na drewnie klejonym. Coraz więcej budynków użyteczności publicznej, takich jak żłobki, przedszkola i szkoły, powstaje w technologii prefabrykowanych elementów drewnianych. Wzrost ten jest napędzany przez rosnące ceny robocizny, brak rzemieślników i dążenie inwestorów do budowania szybciej, efektywniej i ekologiczniej.

CLT – przyszłość budownictwa drewnianego

Drewno klejone krzyżowo (CLT) to bez wątpienia jeden z najbardziej ekscytujących trendów w budownictwie. Jeszcze w latach 90. produkcja CLT była minimalna, ale od 2010 roku rynek eksplodował. W 2020 roku globalna produkcja przekroczyła 1 milion m³, a prognozy wskazują, że do 2032 roku wzrośnie do 4 milionów m³!

Skąd ta popularność? CLT ma kilka kluczowych zalet:

  • Łatwość prefabrykacji – przyspiesza budowę i redukuje koszty pracy,
  • Ekologia – drewno to odnawialny surowiec, a CLT pozwala ograniczyć emisję CO₂,
  • Możliwość budowy wielokondygnacyjnej – zmiany w przepisach pozwalają na realizację wysokich budynków w tej technologii,
  • Zwiększona dostępność – dynamiczny rozwój produkcji sprawił, że CLT stało się bardziej przystępne cenowo.

Polska a rynki zachodnie – kiedy dogonimy liderów?

W Europie Zachodniej, USA i Australii popyt na CLT przez lata przewyższał podaż, co utrudniało eksport do innych krajów. Dopiero po 2020 roku produkcja wzrosła na tyle, by umożliwić szeroką ekspansję na rynki wschodzące, w tym Polskę.

W Polsce coraz więcej firm inwestuje w CLT, a w ostatnich latach pojawiły się pierwsze duże obiekty publiczne i przemysłowe wykonane z tego materiału. Jednak wciąż napotykamy na bariery regulacyjne – szczególnie w zakresie przepisów przeciwpożarowych.

Na szczęście działania organizacji branżowych, takich jak Stowarzyszenie Energooszczędne Domy Gotowe, przyczyniają się do stopniowego przełamywania tych barier. Trwają intensywne prace nad liberalizacją przepisów i dostosowaniem ich do standardów obowiązujących w Niemczech, Austrii czy Szwecji.

Wnioski – czy Polska ma szansę stać się liderem?

Polska stoi przed ogromną szansą dynamicznego rozwoju rynku drewna klejonego i CLT. Rosnące ceny pracy, brak fachowców i potrzeba szybszej budowy sprzyjają popularyzacji prefabrykacji, a tym samym drewna konstrukcyjnego.

Podczas gdy Niemcy i Austria mają już ugruntowaną pozycję na rynku, Polska może skorzystać z ich doświadczeń i technologii, by przyspieszyć swój rozwój. Jeśli tempo wzrostu utrzyma się na obecnym poziomie, możemy spodziewać się, że w ciągu najbliższej dekady Polska stanie się jednym z kluczowych graczy na europejskim rynku budownictwa drewnianego.

Jedno jest pewne – przyszłość budownictwa będzie coraz bardziej drewniana!

Jakub Przepiórka

Konstruktor / współwłaściciel firmy

Kategorie
Blog

Polskie lasy – ile drewna rośnie w każdą minutę?

Polska może pochwalić się jednymi z najpiękniejszych i najbardziej zróżnicowanych lasów w Europie. Lasy te stanowią nie tylko azyl dla dzikiej przyrody, miejsce rekreacji i spokoju, ale także niezwykle cenny zasób surowców naturalnych, takich jak drewno. To, jak dynamicznie przyrasta drewno w polskich lasach, potrafi zaskoczyć – szczególnie kiedy spojrzymy na liczby.

Liczby, które robią wrażenie

Roczny przyrost drewna w polskich lasach wynosi około 86,4 miliona metrów sześciennych, co oznacza, że każdego dnia przybywa 236,712 tys. m³ drewna. W skali godziny lasy generują 9863 m³ nowego drewna, a w ciągu jednej minuty – aż 164,37 m³. To tempo, które można porównać do napełniania kilkudziesięciu ciężarówek drewnem co minutę!

Sosna – filar polskich lasów

Sosna zwyczajna (Pinus sylvestris), która zajmuje aż 60% powierzchni lasów iglastych, to prawdziwy lider wzrostu. Jej roczny przyrost to 51,1 miliona metrów sześciennych, co daje:

  • 140 000 m³ dziennie,
  • 5833 m³ na godzinę,
  • 97,27 m³ każdej minuty.

To, co dla niektórych jest abstrakcyjną liczbą, można przeliczyć na konkretne przykłady: jedna minuta wzrostu sosny odpowiada ilości drewna potrzebnej na zadaszenie dużej hali sportowej lub konstrukcję drewnianego domu.

Świerk – dostojny towarzysz sosny

Świerk pospolity (Picea abies), choć mniej rozpowszechniony, również odgrywa kluczową rolę w polskim leśnictwie. Jego roczny przyrost to 12,89 miliona metrów sześciennych, czyli:

  • 35 342 m³ dziennie,
  • 1472,6 m³ na godzinę,
  • 24,52 m³ każdej minuty.

Przyrost ten odpowiada ilości drewna, która co minutę mogłaby posłużyć na zabudowę ogrodu zimowego lub drewnianą kładkę.

Drewno w skali Polski – minuta po minucie

Każda minuta wzrostu polskich lasów oznacza przyrost drewna iglastego na poziomie 121,79 m³, z czego:

  • 97,27 m³ to sosna,
  • 24,52 m³ to świerk.

A co z innymi gatunkami drzew? Łącznie, uwzględniając również drewno liściaste, w Polsce co minutę przybywa ponad 170 m³ drewna, co daje aż 248 000 m³ dziennie.

Europa na tle Polski

Lasy w Europie zajmują około 1,02 miliarda hektarów, a ich roczny przyrost drewna wynosi aż 6,86 miliarda metrów sześciennych. W skali kontynentu każda minuta przynosi:

  • 10 434,6 m³ drewna sosnowego,
  • 2626,4 m³ drewna świerkowego,

łącznie 13 061 m³ drewna iglastego.

Na tle Europy polskie lasy, z minutowym przyrostem 164,37 m³, stanowią około 1,26% ogólnoeuropejskiego przyrostu drewna iglastego – wynik szczególnie istotny, biorąc pod uwagę powierzchnię lasów w Polsce.

Przyszłość ekologicznego budownictwa

Z perspektywy budownictwa drewno przyrasta w polskich lasach w tempie, które budzi podziw. Co minutę przyrost drewna sosnowego wystarczy, by:

– wyprodukować belki konstrukcyjne na dwie altany ogrodowe,
– stworzyć materiały potrzebne na dachy czterech domów jednorodzinnych.

Zaledwie pięć minut wzrostu polskich lasów to ilość drewna, która mogłaby posłużyć do budowy średniej wielkości hali sportowej. Nic dziwnego, że drewno jest uznawane za jeden z najbardziej ekologicznych i odnawialnych materiałów budowlanych.

Polskie lasy – oddech dla planety

Lasy to nie tylko drewno. Każdy metr sześcienny drewna, który przyrasta w polskich lasach, wiąże dwutlenek węgla i wspiera walkę z kryzysem klimatycznym. Dzięki odpowiedzialnej gospodarce leśnej nasze lasy nie tylko dostarczają cennego surowca, ale także stabilizują ekosystemy, dbając o przyszłość naszą i kolejnych pokoleń.

Każda minuta wzrostu polskich lasów jest cichym, lecz potężnym dowodem siły natury. Czas spojrzeć na lasy nie tylko jak na miejsce wypoczynku, ale także jak na żywy organizm, który działa na rzecz równowagi między gospodarką a ekologią.

Kategorie
Blog

Mistissini Bridge i inne majstersztyki drewnianej architektury mostowej

W dzisiejszych czasach, kiedy świat architektury i inżynierii przechodzi przez renesans w zakresie wykorzystania drewna, mosty stają się wyjątkowym polem do eksplorowania możliwości tego naturalnego materiału. Dziś trochę o mostach w Kanadzie – w końcu drewno, z jego wieloma korzyściami i głęboko zakorzenioną historią w kanadyjskim krajobrazie, naturalnie stało się materiałem wyboru w wielu aspektach budownictwa w tym kraju. Kanada jest także jednym z największych eksporterów drewna na świecie i posiada bogate zasoby tego surowca.

Bow River Pedestrian Bridge

Bow River Pedestrian Bridge w Banff jest przykładem, gdzie drewno klejone warstwowo zostało użyte do stworzenia konstrukcji, która jest nie tylko funkcjonalna, ale także estetycznie atrakcyjna i pasująca do otoczenia. Zbudowany w 2013 roku, ten smukły most o długości 370 stóp (ok. 113 metrów) służy ruchowi pieszemu i zapewnia nowe, sanitarne przejście nad rzeką Bow, w pierwszym kanadyjskim parku narodowym.

Princeton Bridge

Zbudowany w 2010 roku, Princeton Bridge jest kolejnym przykładem innowacyjnego wykorzystania drewna klejonego warstwowo w konstrukcji mostów. Położony na szlaku Trans-Canada Trail, ten pieszy most rozciąga się nad rzeką Tulameen w Princeton. Dwa nowe przęsła mostu o długości 105 stóp zostały umieszczone na istniejących już filarach starego mostu kolejowego Kettle Valley Railway Bridge. Drewniany pokład mostu jest zawieszony na stalowych prętach z podwójnych łuków i jest przykryty falistym stalowym dachem na piłowanych drewnianych krokwiach.

Mistissini Bridge

Mistissini Bridge, z jego elegancką, ale zarazem solidną konstrukcją, jest przykładem, jak nowoczesne podejście do architektury i inżynierii może współgrać z naturalnym pięknem krajobrazu. Most, o długości 160 metrów, charakteryzuje się czterema sekcjami prostych belek, wspartymi na półciągłych łukach, tworząc strukturę, która nie tylko jest funkcjonalna, ale także stanowi wizualny akcent, komplementujący otaczającą go przyrodę. Wybór DKW jako głównego materiału do budowy mostu nie był przypadkowy. Drewno, jako materiał odnawialny, nie tylko wpisuje się w kontekst zrównoważonego rozwoju, ale także pozwala na redukcję emisji CO2.

Podsumowanie

Mistissini Bridge, Bow River Pedestrian Bridge oraz Princeton Bridge są dowodem na to, że drewno, a w szczególności drewno klejone warstwowo, może być wykorzystywane do tworzenia konstrukcji, które są nie tylko funkcjonalne i trwałe, ale także stanowią wyjątkowe elementy krajobrazu, wpisujące się w naturalne otoczenie i promujące zrównoważony rozwój. Te mosty, każdy z nich unikatowy na swój sposób, demonstrują, jak innowacyjne podejście do materiałów i designu może prowadzić do realizacji obiektów, które służą społeczności i jednocześnie są przyjazne dla środowiska.

Kategorie
Blog Priorytet

Klasa reakcji na ogień? NRO? Odporność ogniowa? Co to wszystko znaczy i jakie są różnice w wymaganiach – podejście praktyka

Bardzo często podstawowe określenia dotyczące bezpieczeństwa pożarowego są ze sobą mylone, a przez nieodpowiednie zrozumienie wymagane są parametry ogniowe niemożliwe do spełnienia przez elementy drewniane. Chcemy wytłumaczyć najczęściej używane określenia w sposób praktyczny. Postaramy się nie używać trudnych słów i fachowych pojęć. Te można znaleźć w rozporządzeniach, normach i w odpowiednich ustawach. Dla bardziej wnikliwych – zapraszamy do zapoznania się z przepisami prawa i normami, kilka najważniejszych wymieniamy na samym dole artykułu.

Klasa reakcji na ogień

Klasyfikacja ta mówi nam w jaki sposób element (wyrób) zachowa się w przypadku „zetknięcia” z ogniem. Możemy sobie łatwo wyobrazić dwie skrajne sytuacje. Zbliżając otwarty płomień do kartki papieru zauważymy momentalne zajęcie ogniem, zwęglenie, dymienie, a czasem odpadanie płonących cząstek papieru. Z kolei zbliżając płomień do stalowej blachy nie zauważymy żadnych zmian i zjawisk poza lokalnym podwyższeniem temperatury. Można powiedzieć, że papier i stal reagują zupełnie inaczej na działanie ognia. Nie bierzemy tu jeszcze pod uwagę roli jaką pełnią te materiały. Klasyfikujemy je tylko pod względem zachowania przy zetknięciu z ogniem.

Oznaczenie klasy reakcji na ogień składa się z trzech elementów – klasy podstawowej i dwóch klas dodatkowych. Klasa podstawowa mówi nam jak szybko i czy w ogóle element będzie się palił, ile przy tym wydzieli energii i jak łatwo jest go zapalić. Tym samym, klasa określa także czy element będzie brał udział w rozprzestrzenianiu pożaru. Klasę podstawową oznacza się dużą literą od A do F. Z tym, że klasę A dzieli się dodatkowo na A1 i A2. Wyroby najwyżej klasy A1 są niepalne i nie wydzielają dodatkowej energii cieplnej w trakcie pożaru. Z kolei na drugim końcu klasyfikacji są wyroby klasy F, które właściwie płoną jak pochodnia.

Dodatkowe klasy mówią nam jeszcze o emisji dymu oraz o możliwości wytwarzania płonących kropel. Dym to nieodłączny towarzysz ognia, istnieją jednak wyroby, które wydzielają mało dymu i takie, które dymią bardzo mocno. Z kolei płonące krople występują wtedy, gdy cząstki materiału odpadają i płoną spadając na niżej położone elementy.

Suche drewno konstrukcyjne, czterostronnie strugane i posiadające fazowane krawędzie jest klasyfikowane najczęściej jako D, s2, d0. Jest więc palne, podczas jego spalania wydziela się średnia ilość dymu ale nie zachodzi ryzyko kapania płonących cząstek. Odpowiednio impregnując drewno, a więc nanosząc środki obniżające klasę reakcji na ogień, można osiągnąć klasę B. Jednak klasy dodatkowe pozostają niezmienione, osiągamy więc B, s2, d0.

NRO – nierozprzestrzenianie ognia

Bardzo często elementom budynku czy materiałom budowlanym stawia się wymaganie nierozprzestrzeniania ognia. Według Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, materiały budowlane spełniają warunek nierozprzestrzeniania ognia, wtedy gdy są zakwalifikowane do klasy A1, A2 lub B oraz nie obserwuje się odpadających płonących cząstek (tylko d0). Przepisy dopuszczają wydzielanie dymu dla materiałów NRO do klasy s3.

Tak więc – nanosząc preparaty obniżające klasę D, s2, d0 do B, s2, d0 – doprowadzamy drewno konstrukcyjne do wymogu NRO.

Odporność na ogień

Wiemy już, że materiały budowlane mogą różnie reagować na ogień i że mogą go rozprzestrzeniać lub nie. Jednak materiały budowlane nie występują odrębnie ale tworzą tzw. komponenty budowlane, a więc pojedyncze elementy lub części konstrukcji, które ujęte w całość tworzą pełną strukturę budowlaną – budynek.

Komponenty budowlane odgrywają w budynku różne role. Ściany pełnią funkcje osłonowe, nośne, izolacyjne termicznie i akustycznie. Belki stropowe pełnią rolę tylko nośną. Drzwi i okna mogą być elementami przegród ogniowych, a schody pełnią funkcje elementów drogi ewakuacyjnej.

Aby te elementy spełniały także swoją funkcję w trakcie pożaru w budynku, niezbędne jest ich właściwe zaprojektowanie. Zależnie od zakwalifikowania, budynek przyporządkowany jest do klasy odporności ogniowej. Stawia się konkretne wymagania dla jego konstrukcji głównej, konstrukcji dachu, stropu, ścian, schodów oraz stolarki okiennej i drzwiowej. Te wymagania określono jako trzy podstawowe cechy: nośność R, szczelność E oraz izolacyjność I.

  • Nośność ogniowa R informuje nas, jak długo podczas pożaru element będzie pełnił swoją rolę w przenoszeniu obciążeń.
  • Szczelność E oznacza odporność na przedostanie się dymu i płomieni przez przegrodę.
  • Izolacyjność I dotyczy przenikania wysokiej temperatury przez przegrodę.

Bardzo częstym błędem spotykanym w projektach lub specyfikacjach technicznych, jest wymóg REI dla pojedynczego elementu tj. np. belki lub słupa. Te elementy nie mogą stanowić przegrody ogniowej dla dymu, płomieni i temperatury. Są elementami otwartymi, które dym, płomień i temperatura mogą otoczyć bez przeszkód. Nie można więc wymagać od nich kompletu cech REI. Jedyne wymaganie jakie można stawiać tym elementom to odporność ogniowa w zakresie nośności R.

Posługując się przykładem konstrukcji dachu wykonanego z drewna klejonego warstwowo krytego płytą warstwową z wypełnieniem wełną mineralną, wymagania jakie możemy stawiać wymienionym elementom:

  • R30 – dla dźwigarów dachowych, płatwi i stężeń – są to elementy, które mogą być otoczone przez płomienie, dym i temperaturę, a więc te zjawiska bez problemu mogą pojawić się z każdej strony elementu.
  • REI30 – dla płyty warstwowej tworzącej szczelną przegrodę dachową (inaczej mówiąc powierzchniową), oddzielającą wnętrze budynku od środowiska zewnętrznego. Taka płyta pozostanie więc nośna w czasie 30 minut i nie przedostanie się przez nią temperatura, ogień i dym.

Ciekawostka

Stal i aluminium są materiałami niepalnymi, a więc posiadają klasę reakcji na ogień A1. Można powiedzieć, że – poza zwiększeniem swojej temperatury – nie zareagują inaczej na obecność ognia. Z kolei drewno jest palne i niezabezpieczone odpowiednim preparatem posiada klasę reakcji na ogień D. Drewno zacznie się palić, zwęglać i wydzielać dym dość szybko po zetknięciu z ogniem.

Zastanówmy się jednak, jak zachowają się te materiały będąc częścią konstrukcji budynku.

Stalowa płatew dachowa po osiągnięciu kilkuset stopni Celsjusza zaczyna być miękka i plastyczna, w nieprzewidywalny sposób zacznie tracić swoją nośność, uginając się pod wpływem temperatury.

Stal w temperaturze 800 stopni Celsjusza jest nienośna, ponieważ osiąga wtedy 10% swojej wytrzymałości, a więc przestaje utrzymywać nawet swój ciężar. Bardzo trudno określić, ile taki element wytrzyma jako element nośny, ile czasu da na ewakuację ludzi i zgaszenie pożaru przez służby ratownicze.

Jak zachowa się drewno w tym samym miejscu i w tych samych warunkach?

Po osiągnięciu temperatury zapłonu, drewno zaczyna się zwęglać i tlić. Ogień trawi element w tempie około 0,7 mm / min (wartość z normy PN-EN). Co się dzieje wtedy z rdzeniem które jest jeszcze nienaruszone? Otóż okazuje się, że zwiększenie temperatury w drewnie nie powoduje dużej utraty nośności. Pewna utrata wynika z wysuszania drewna, a więc odparowania wody zmagazynowanej w komórkach drewnianych. Jest to jednak około 10% wytrzymałości. Rdzeń drewniany jest chroniony przez warstwę zwęgloną, która co prawda nie posiada już żadnej wytrzymałości, ale tworzy warstwę izolacyjną dla rdzenia drewnianego. Z tych powodów element drewniany, załóżmy o przekroju początkowym 12 x 24cm, po 30 minutach pożaru będzie posiadał przekrój rdzenia 8 x 20cm a po 60 minutach 3,6 x 15,6 cm. Mimo tego, że jest to coraz mniejszy przekrój i po 60 min jego redukcja jest już znaczna, to jest to proces przewidywalny, obliczalny i wystarczająco bezpieczny do analizy.

Pytanie na koniec tej ciekawostki brzmi: któremu materiałowi zaufamy bardziej?

Przepisy i normy dla bardziej wnikliwych:

  • PN-EN 13501-1:2019-02 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków — Część 1: Klasyfikacja na podstawie badań reakcji na ogień (aktualnie dostępna w j. angielskim – polska wersja z roku 2010 została wycofana przez Polski Komitet Normalizacyjny)
  • PN-EN 1995-1-2: 2008 Eurokod 5 — Projektowanie konstrukcji drewnianych — Część 1-2: Postanowienia ogólne — Projektowanie konstrukcji z uwagi na warunki pożarowe
  • PN-EN 1993-1-2:2007 Eurokod 3 — Projektowanie konstrukcji stalowych — Część 1-2: Reguły ogólne — Obliczanie konstrukcji z uwagi na warunki pożarowe
  • Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
Kategorie
Blog Priorytet

Drewno czy stal? Odmienne właściwości i metody naprawy w kontekście pożarów

Zrównoważone projektowanie budynków zyskuje na popularności, a drewno konstrukcyjne nabiera znaczenia. Mimo to tradycyjne konstrukcje stalowe wciąż dominują w wielu miejscach, często z powodu błędnego przekonania o większej palności drewna. Należy pamiętać, że zarówno drewno, jak i stal reagują inaczej na pożar i potrzebują specyficznych metod naprawy. Oba materiały można skutecznie odnowić po uszkodzeniu. Jednak czy w obu przypadkach jest to równie łatwe technicznie i racjonalne ekonomicznie?

Drewno vs Ogień: nowoczesne standardy bezpieczeństwa

Chociaż drewno jest materiałem palnym, nowoczesne konstrukcje drewniane spełniają najwyższe standardy bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Dawniej całe drewniane miasta były niszczone przez pożary, co wpłynęło na powszechne przekonanie o ich podatności na ogień. Technologia budowy i normy regulacyjne zdecydowanie jednak ewoluowały, a domy i budynki drewniane są uważane za bezpieczne, a nawet są cenione przez strażaków za ich właściwości w zakresie bezpieczeństwa. Niezależnie od użytego materiału, wszystkie budynki muszą przestrzegać określonych przepisów bezpieczeństwa, a drewniane konstrukcje nie są tu wyjątkiem.

W zestawieniu z różnymi materiałami budowlanymi, drewno prezentuje szereg korzystnych właściwości w kontekście reakcji na ogień. Spala się jednostajnie i bez pośpiechu. Nie ulega topnieniu ani kapaniu, a jego konstrukcja nie rozpada się niespodziewanie. W kontraście, istnieją materiały takie jak stal, które pod wpływem ognia mogą niespodziewanie i nieprzewidywalnie ulec destrukcji. Strażacy często preferują interwencje w budynkach drewnianych, gdyż proces spalania jest bardziej przewidywalny, co umożliwia kontrolę nad sytuacją. 

A jak prezentuje się kondycja drewna i stali po pożarze? Czy uszkodzony przez ogień budynek drewniany jest możliwy do odrestaurowania? Zapraszamy do porównania dwóch rywalizujących ze sobą materiałów w kontekście ich naprawy popożarowej. 

Naprawa drewnianych i stalowych konstrukcji – krok po kroku


> Zachowanie podczas pożaru i bezpośrednie następstwa

DREWNO

Drewno zwęgli się w przewidywalnym tempie, tworząc ochronną warstw, która izoluje i chroni nienaruszony rdzeń. To oznacza, że zachowuje dużą część swojej integralności strukturalnej podczas i po pożarze dzięki zwęglonej warstwie.

STAL

Traci swoją wytrzymałość strukturalną wraz ze wzrostem temperatury, co może prowadzić do wybrzuszenia lub deformacji. Może doświadczyć odprysków, jeśli jest pokryta betonem, gdy betonowa warstwa odrywa się z powodu ekspansji termicznej.


> Ocena uszkodzeń

DREWNO

Obejmuje wizualne inspekcje, sondowanie głębokości zwęglenia i techniki badań nieniszczących takie jak pomiar fal naprężeniowych czy wiercenie oporowe.

STAL

Wymaga inspekcji pod kątem zniekształceń, wybrzuszeń lub przebarwień. Może być poddana badaniu ultradźwiękowemu lub kontroli cząstkami magnetycznymi do sprawdzania wewnętrznych uszkodzeń lub wewnętrznych naprężeń materiałowych.


> Strategie naprawy

DREWNO

W zależności od stopnia uszkodzenia można zastosować jedną z następujących metod:

  •       Materiały wypełniające: Dla drobnych uszkodzeń można użyć wypełniaczy na bazie żywicy epoksydowej lub innych środków wiążących do wypełnienia pęknięć czy luk.
  •       Wzmocnienie stalą lub drewnem: Dla umiarkowanych uszkodzeń, wprowadzenie stalowych płyt lub dodatkowego drewna może pomóc przywrócić integralność strukturalną.
  •       Wymiana: W przypadkach poważnych uszkodzeń, uszkodzone elementy drewniane mogą wymagać całkowitej wymiany.

STAL

Zdeformowane przekroje stalowe często wymagają wymiany. Uszkodzenia powierzchniowe lub przebarwienia mogą być korygowane przez szlifowanie lub piaskowanie, po których następuje ponowne pokrycie dla ochrony powierzchni stalowej.


> Obróbka powierzchni i ochrona

DREWNO

W razie potrzeby ponowne pokrycie preparatami obniżającymi klasę reakcji na ogień lub zabezpieczającymi powierzchnię drewnianą przed czynnikami atmosferycznymi.

STAL

Ponowne pokrycie farbą antykorozyjną lub ochronną a także powłokami ogniochronnymi pęczniejącymi pod wpływem ognia.


> Monitorowanie po naprawie

DREWNO

Regularne inspekcje pod kątem ugięć i naprężeń, monitorowanie i klasyfikacja widocznych pęknięć.

STAL

Regularne inspekcje pod kątem ugięć i naprężeń, przeglądy pod kątem integralności strukturalnej, zwłaszcza w miejscach połączeń i spawów.


Z placu budowy

Przykładem może być jedna z inwestycji, w której tworzeniu brała udział firma Modulam. W wyniku działania nieostrożnych najemców domku letniskowego zbudowanego z paneli HBE (drewno klejone warstwowo), doszło do wybuchu pożaru mebli. Łóżko, które stało tuż obok drewnianej ściany, spowodowało jej zwęglenie. Interwencja straży pożarnej nastąpiła po ok. 15 minutach od zauważenia ognia. Oszacowany czas działania pożaru na ścianę drewnianą to około 20 minut. Potwierdza to głębokość zwęglenia która wyniosła ok. 1,5 centymetra w najgłębszym miejscu. Grubość pierwotna ściany nośnej wynosiła 6 centymetrów, po pożarze było to lokalnie 4,5 centymetra. 

Po ugaszeniu pożaru, straż pożarna przeprowadziła odkrywki, aby upewnić się, czy ogień nie rozprzestrzenia się pod zwęgloną warstwą. Okazało się, że drewno konstrukcyjne tuż za linią zwęglenia nie ma wysokiej temperatury i nie ma ryzyka postępującego procesu spalenia. Co ważne, przewody instalacyjne przebiegające wewnątrz ściany nie były uszkodzone i nie wymagały wymiany.

Po przeprowadzeniu ekspertyzy technicznej i dokładnych obliczeń wytrzymałościowych podjęliśmy decyzję o usunięciu zwęglonej powierzchni ściany, dokładnym jej oczyszczeniu i wzmocnieniu poprzez zabudowanie płytą gipsowo-kartonową. Te fragmenty ściany, które zostały jedynie osmolone, ale nie zwęglone, zostały zeszlifowane.

Podsumowanie

Uszkodzenie przez ogień, chociaż stanowi znaczące zagrożenie, nie oznacza koniecznie końca dla budynku z drewna konstrukcyjnego. Z odpowiednim podejściem i technikami, struktury można naprawić i mogą one nadal dobrze służyć przez wiele lat.

Zarówno masywne drewno, jak i stal, mają swoje unikalne cechy, gdy są narażone na działanie ognia. Podczas gdy masywne drewno wykorzystuje swój naturalny proces węglenia jako mechanizm obronny, stal wymaga ochronnych powłok, aby przeciwdziałać jej podatności na wysokie temperatury. Metody naprawy różnią się znacznie ze względu na te wrodzone zachowania. 

Kategorie
Blog

Proces pozyskiwania drewna konstrukcyjnego: Od lasu do budowy

Drewno konstrukcyjne stanowi bez wątpienia ważny element wielu budowli w sektorze mieszkaniowym oraz przemysłowym. W Polsce stosuje się zarówno drewno lite, jak i klejone drewno o podwyższonej wytrzymałości, takie jak drewno KVH i drewno BSH. Ze względu na wysoką jakość i wytrzymałość, klejone drewno często importowane jest z krajów skandynawskich, gdzie drewno jest pozyskiwane z twardych i zahartowanych drzew rosnących w surowych warunkach klimatycznych.

Ale co z drewnem z Polski?

Import drewna z zagranicy może być drogi, więc lokalni producenci często korzystają z naszego rodzimego drewna, zwłaszcza gdy nie potrzebują tak wytrzymałego surowca.

Niestety, stosowanie naszego drewna może napotkać na pewne trudności. W Lasach Państwowych proporcje między ilością dłużycy a kłód są niekorzystne dla producentów drewna konstrukcyjnego, co wynika z historii pozyskiwania drewna na różnych terenach. Drewno pozyskiwane z lasów rosnących na dawnych gruntach rolnych jest gorszej jakości i ma mniejszą gęstość. Dodatkowo, paradoks ksylometryczny utrudnia zakup drewna w kłodach, ponieważ objętość drewna zmierzona w jednym odcinku może być różna od sumy objętości pociętych kawałków tego samego drewna.

W związku z tym, coraz większą popularnością cieszy się drewno konstrukcyjne klejone, takie jak KVH i BSH. Jest to wynikiem jego wysokiej jakości, wytrzymałości i trwałości. Pozyskiwanie drewna z odpowiednich regionów ma kluczowe znaczenie dla uzyskania doskonałych parametrów konstrukcyjnych. Drewno lite C24, pochodzące z lasów sosnowych i świerkowych, charakteryzuje się wyjątkową twardością i odpornością na uszkodzenia.

Metody pozyskiwania i przechowywania

Metody pozyskiwania drewna w polskich lasach różnią się w zależności od regionu, typu drzewostanu oraz charakterystyki terenu. Powszechnie stosowane techniki to:

  • Wybranie całego drzewa (tzw. drzewo zerwane) – w tym przypadku całe drzewo, wraz z koroną, jest wybierane i transportowane do składnicy. Ta metoda może być stosowana w lasach o stosunkowo łagodnym ukształtowaniu terenu.
  • Metoda długiego drewna – polega na zerwaniu i oczyszczeniu drzewa z konarów, tak aby przetransportować wyłącznie proste i równe bele drewna. Jest to szczególnie użyteczne w trudno dostępnych terenach.
  • Metoda krótkiego drewna – podobnie jak w metodzie długiego drewna, początkowe czynności są takie same, jednak surowiec jest przed załadowaniem dzielony na mniejsze kawałki. Ta metoda jest wykorzystywana, gdy drewno ma być transportowane drogami o ograniczonym udźwigu.
  • Metoda drewna sypkiego – ścięcie drzewa i pocięcie go na zrębki na miejscu przed transportem. Stosowana głównie w celu pozyskiwania drewna opałowego lub do produkcji drewna kominkowego.

Po pozyskaniu drewno jest przechowywane w składnicach, gdzie odbywa się proces suszenia. Suszenie drewna jest kluczowym etapem w jego przygotowaniu do wykorzystania w budownictwie. Sposób przechowywania i suszenia drewna ma wpływ na jego stabilność, wytrzymałość i właściwości konstrukcyjne.

W składnicach drewno jest układane w odpowiedni sposób, aby umożliwić swobodny przepływ powietrza wokół belkowania. To pozwala na naturalne suszenie drewna przy zachowaniu odpowiedniej wilgotności. Istnieją również specjalne komory suszarnicze, w których drewno jest suszone sztucznie. W procesie tym kontroluje się wilgotność powietrza i temperaturę, dzięki czemu drewno można dokładnie doprowadzić do pożądanego poziomu wilgotności. Odpowiednie suszenie drewna jest niezwykle istotne, ponieważ niewłaściwie przygotowane drewno może skurczyć się, wykrzywić lub podatne będzie na szereg uszkodzeń i obecność insektów, co może negatywnie wpłynąć na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

W procesie pozyskiwania, przechowywania i suszenia drewna producenci i leśnicy muszą przestrzegać odpowiednich norm i standardów, aby zapewnić wysoką jakość drewna konstrukcyjnego, które będzie spełniać wymagania stawiane przez inwestorów i przepisy budowlane.

Warto pamiętać, że drewno konstrukcyjne musi spełniać określone standardy, nie może mieć nadmiernej liczby pęknięć czy sęków. Musi także posiadać oznaczenia na drewnie, takie jak wytrzymałość określona przez normę PN-EN 338 i oznaczenie CE, potwierdzające spełnienie odpowiednich wymagań.

Podsumowanie

Podsumowując, drewno konstrukcyjne stanowi istotny materiał budowlany, który może być pozyskiwany zarówno z lokalnych lasów, jak i importowany z zagranicy. Odpowiednie oznaczenia, normy i standardy są kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości i wytrzymałości konstrukcji. Drewno klejone, takie jak KVH i BSH, zyskuje coraz większą popularność ze względu na swoje doskonałe parametry techniczne i trwałość, co sprawia, że jest ono coraz częściej wybierane przez producentów i inwestorów budowlanych.

Kategorie
Blog

Drewno i budownictwo ekologiczne – wielka rola naturalnego surowca

W dzisiejszych czasach, gdy troska o środowisko naturalne jest coraz bardziej istotna, coraz większą popularność zdobywa budownictwo ekologiczne. Jednym z kluczowych elementów tego podejścia jest wykorzystanie drewna jako głównego materiału budowlanego. Drewno jest nie tylko estetyczne i trwałe, ale również ma wiele zalet zrównoważonego rozwoju. Dlatego też staje się ono coraz częstszym wyborem w budownictwie ekologicznym. 

Czym jest budownictwo ekologiczne?

Budownictwo ekologiczne, znane również jako zrównoważone budownictwo lub budownictwo zielone, to podejście do projektowania, budowy i użytkowania budynków, które ma na celu minimalizację negatywnego wpływu na środowisko naturalne oraz zapewnienie zdrowego i energooszczędnego środowiska dla użytkowników.

Prościej mówiąc: budownictwo ekologiczne uwzględnia cały cykl życia budynku, począwszy od fazy projektowania i budowy, poprzez użytkowanie, aż do jego ewentualnej rozbiórki i utylizacji. Oznacza to, że nie tylko sam proces budowy powinien być ekologiczny, ale również sposób, w jaki go użytkujemy i jak się z nim rozprawiamy, gdy już nie jest nam potrzebny. Chodzi o odpowiedzialność zarówno wobec działań, jak i konsekwencji, które za nimi idą.

Dlaczego warto postawić na drewno?

Jedną z najważniejszych cech drewna jest jego odnawialność, co wpisuje się idealnie w koncepcję eko budownictwa. Drewno pochodzi z lasów, które powinny być zarządzane w sposób zrównoważony. To oznacza, że drzewa są sadzone i odnawiane, aby zapewnić ciągły dostęp do surowca, jednocześnie minimalizując negatywny wpływ na środowisko naturalne. Ponadto, sadzenie nowych drzew przyczynia się do absorpcji dwutlenku węgla z atmosfery, co pomaga w redukcji emisji gazów cieplarnianych.

Ważnym aspektem związanym z drewnem jest również jego niska emisja dwutlenku węgla. Proces produkcji drewna emituje znacznie mniej dwutlenku węgla w porównaniu do innych materiałów budowlanych, takich jak stal czy beton. Co więcej, drewno magazynuje dwutlenek węgla przez cały okres swojego życia, co przyczynia się do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych.

Drewno ma również korzystny wpływ na zużycie energii w budynkach. W porównaniu z innymi materiałami budowlanymi, proces produkcji i przetwarzania drewna wymaga znacznie mniejszej ilości energii. Mniejsze zużycie energii wiąże się z mniejszymi emisjami gazów cieplarnianych związanych z produkcją materiałów budowlanych. Ponadto, drewno ma doskonałe właściwości izolacyjne, co przekłada się na oszczędność energii związanej z ogrzewaniem i chłodzeniem budynków.

Kolejną zaletą drewna jest jego elastyczność projektowa. Drewno jest materiałem, który można łatwo dostosować do różnych stylów architektonicznych i projektów. Jest łatwo formowalne i łatwo je obrabiać, co umożliwia tworzenie unikalnych i innowacyjnych konstrukcji. Drewno może być wykorzystywane zarówno w budownictwie tradycyjnym, jak i nowoczesnym, dodając naturalny urok i ciepło do wnętrz.

Drewno ma również pozytywny wpływ na środowisko wewnętrzne budynków. Jest higroskopijne, co oznacza, że może regulować wilgotność powietrza w pomieszczeniach. Dzięki temu drewniane konstrukcje mogą przyczynić się do stworzenia zdrowszego i bardziej komfortowego środowiska dla mieszkańców. W przeciwieństwie do niektórych innych materiałów budowlanych, drewno nie emituje szkodliwych substancji chemicznych, co jest korzystne dla zdrowia ludzi.

Należy jednak pamiętać, że ekologiczność drewna zależy od sposobu jego pozyskiwania. Ważne jest, aby drewno pochodziło z legalnych źródeł i było produkowane zgodnie z zasadami zrównoważonego leśnictwa. Certyfikaty, takie jak FSC (Forest Stewardship Council) lub PEFC (Programme for the Endorsement of Forest Certification), zapewniają, że drewno pochodzi z odpowiedzialnych i zrównoważonych źródeł (link do artykułu).

A co ze stalą?

Stal jest jednym z najbardziej popularnych materiałów w budownictwie ze względu na swoją wytrzymałość i elastyczność. Jednakże, pod względem ekologicznym, proces produkcji stali ma sporo wad. Wytwarzanie stali wiąże się z dużym zużyciem energii i emisją dużych ilości gazów cieplarnianych, takich jak dwutlenek węgla. Ponadto, proces wydobycia rudy żelaza, surowca potrzebnego do produkcji stali, jest obciążający dla środowiska i często wiąże się z degradacją terenów naturalnych. Stal zdecydowanie nie będzie dobrym wyborem w kontekście ekologicznego budownictwa.

Podsumowanie

Budownictwo ekologiczne jest odpowiedzią na wyzwania związane ze zmianami klimatycznymi, wyczerpywaniem zasobów naturalnych i pogarszającą się jakością środowiska. Poprzez zastosowanie zrównoważonych praktyk projektowych i budowlanych, możemy tworzyć budynki, które są bardziej efektywne energetycznie, oszczędne w zużyciu wody i przyjazne dla środowiska.

Drewno jest niezaprzeczalnie jednym z najbardziej ekologicznych materiałów budowlanych i warto zastępować nim stal. Jego odnawialność, niska emisja dwutlenku węgla, oszczędność energii, elastyczność projektowa i korzystny wpływ na środowisko wewnętrzne sprawiają, że jest to atrakcyjny wybór dla tych, którzy pragną budować ekologiczne i zrównoważone domy i budynki. Wykorzystując drewno w budownictwie, możemy nie tylko cieszyć się pięknymi i funkcjonalnymi budynkami, ale również przyczynić się do ochrony środowiska naturalnego dla przyszłych pokoleń.

Kategorie
Blog Priorytet

Wady drewna czy cechy naturalne?

Drewno konstrukcyjne nie jest typowo uznawane za materiał o wysokiej estetyce w kontekście dekoracyjnym. Nic dziwnego – jego główną rolą jest zapewnienie wytrzymałości i funkcjonalności w konstrukcjach budowlanych, a nie estetyczny wygląd. Co jest dopuszczalne w klasie wizualnej, co w klasie przemysłowej i dlaczego drewno konstrukcyjne nie ma jakości meblowej?

Na początek kilka faktów.

Powierzchnia drewna konstrukcyjnego jest zazwyczaj bardziej surowa niż powierzchnia drewna meblowego. To dlatego, że drewno konstrukcyjne jest przede wszystkim oceniane pod kątem wytrzymałości i nie jest poddawane dokładnej obróbce powierzchniowej. Może mieć niewielkie wgniecenia, sęki, nierówności i inne wady, które są tolerowane w ramach dopuszczalnych norm budowlanych.

Drewno konstrukcyjne zwykle pochodzi z drzew szybko rosnących, które są hodowane i uprawiane w celu dostarczenia dużych i mocnych desek. Często są to gatunki drewna o wysokiej wytrzymałości, ale niekoniecznie o atrakcyjnym wyglądzie. W przypadku drewna meblowego preferuje się gatunki drewna o pięknych słoju, kolorach i wzorach.

Powierzchnia drewna konstrukcyjnego jest zwykle poddawana minimalnej obróbce, takiej jak szlifowanie, aby usunąć ostre krawędzie i nierówności. To dlatego, że jego głównym celem jest dostarczenie wytrzymałej struktury. Nie jest jednak wykańczane w sposób, który zapewnia gładkość i estetykę podobną do drewna meblowego.

Drewno konstrukcyjne jest więc bardziej tolerancyjne wobec wad czy też cech naturalnych, takich jak sęki, wgniecenia czy nierówności, o ile nie wpływają one na wytrzymałość konstrukcji. Natomiast w przypadku drewna meblowego takie wady są w większości nieakceptowalne, ponieważ znacznie wpływają na jego estetykę i jakość.

Warto zauważyć, że drewno konstrukcyjne ma swoje unikalne cechy, które sprawiają, że jest niezastąpione w wielu projektach budowlanych. Jest silne, trwałe i – co warto podkreślić – EKONOMICZNE. Ta ostatnia cecha sprawia, że jego jakość powierzchniowa nie jest priorytetem w przypadku zastosowań konstrukcyjnych, ponieważ jest zwykle ukrywane lub wykorzystywane jako element konstrukcyjny, a nie wykończeniowy.

Klasy jakości

Jednak w przypadku drewna klejonego warstwowo, które może stanowić samo w sobie estetyczne wykończenie całej konstrukcji, istnieje pomocny podział na klasy jakości wykończenia:

Klasa NSI – jest to klasa jakości konstrukcyjnej, czyli spełnia niezbędne wymagania nośne, natomiast mogą na nim występować różnego rodzaju naturalne wady drewna. Jest to wybór ekonomiczny ale wizualnie pozostawia wiele do życzenia. Nie zależy Ci na estetyce? To będzie dobry wybór.

Klasa SI – jest to klasa wizualna, to oznacza, że drewno klejone spełnia w tym momencie dwie role: konstrukcyjną oraz estetyczną. Drewno w takiej klasie jakości wykończenia możemy wyeksponować w miejscach widocznych jak belki stropowe czy antresola. Jest to wybór tak samo wytrzymały jak drewno klasy NSI ale także znacznie droższy ze względu na walory wizualne. 

Jedno jest pewne: drewno konstrukcyjne, choć nie spełnia wysokich standardów meblowych, nadal może być estetycznym i atrakcyjnym wykończeniem konstrukcji. Jego naturalna uroda, wytrzymałość, ekologiczność i wszechstronne zastosowanie sprawiają, że jest popularnym wyborem w wielu projektach architektonicznych i coraz rzadziej “ukrywane” pod warstwami materiałów wykończeniowych. 

Kategorie
Blog

Budownictwo drewniane jako sposób na redukcję stresu?

Czy wchodząc do pomieszczenia, w którym znajduje się drewno, masz ochotę je dotknąć? Okazuje się, że to bardzo naturalny i podświadomy ruch! Co więcej, drewno ma na nas korzystny wpływ, porównywany do bezpośredniego kontaktu z naturą – z dotychczasowych analiz wynika, że pomaga ono obniżyć poziom stresu, korzystnie wpływa na ciśnienie krwi i wyrównuje rytm serca.

Na podstawie badań przeprowadzonych w Norwegii, Japonii, Kanadzie i Austrii, drewno wydaje się mieć pozytywny wpływ na stan emocjonalny ludzi. Środowiska z drewnianymi strukturami powodują spadek ciśnienia krwi i pulsu oraz mają działanie uspokajające. „Drewno ma psychologiczny wpływ na ludzi i podobne do natury działanie redukujące stres. Zastosowanie drewna sprzyja zdrowiu i dobremu samopoczuciu umysłu i ciała.”- mówi Marjut Wallenius, docent i doktor psychologii na Uniwersytecie w Tampere.

Co takiego w drewnie sprawia, że człowiek czuje się dobrze w kontakcie z nim? „Drewniane powierzchnie sprawiają, że pomieszczenie wydaje się cieplejsze i bardziej przytulne, a także mają działanie uspokajające. W tych właściwościach drewno bije na głowę wszystkie inne normalne materiały powierzchniowe” – odpowiada Wallenius.

Według badaczy, jedną z odpowiedzi jest naturalność drewna, która znajduje się również we wszystkich innych naturalnych materiałach, takich jak skała, len czy jedwab. „Naturalność i naturalne pochodzenie drewna to także powód, dla którego drewno jest uważane za ciepły i przytulny materiał w budownictwie” – mówi Wallenius.

Bliskość natury bez wychodzenia na zewnątrz

Udowodniono, że dotykanie drewnianej powierzchni daje ludziom poczucie bezpieczeństwa i wrażenie bycia blisko natury. Zupełnie przeciwnie jest w przypadku aluminium w temperaturze pokojowej, chłodnego plastiku czy stali nierdzewnej, z którymi kontakt powodował wzrost ciśnienia krwi. Dotykanie drewnianej powierzchni nie powodowało takiej reakcji.

Zmierzono także poziom stresu u osób badanych, który okazał się najniższy w pomieszczeniu z drewnianymi meblami. Nawet rośliny wniesione do pomieszczenia wyposażonego w biel nie dały takiego samego efektu.

Zastosowanie drewna w nowoczesnym budownictwie może wpływać nie tylko na jakość powietrza i akustykę, ale także na atmosferę pomieszczenia oraz nastrój i fizjologiczny poziom stresu osób tam przebywających.